Verzamelde gedichten

[p. 296]

Stem in de woestijn

- Een ezel met twee manden tichelstenen
Drijf ik sinds jaren voort in de woestijn
Naar een verwaarloosde oase henen
Waar eens de bron weder hersteld zal zijn;

Haal iedere maal uit deze bron mijn water
En zie mijzelve in het water staan
En doe mijn reis, en kom, telkenmaal later
En telkenmale nog verdorster aan.

Helaas, en ik word grijs, en ik vermager;
Iedere maal dat ik mij wederzie
Is weer de diepe waterspiegel lager
En donkerder het beeld dat ik nog zie.

Ik deed mijn plicht, en bleef mij nuttig wanen,
Ik zag mij niet meer en moest sterven gaan,
En ben gebeente op de weg der karavanen,
Kentekenen om naar de bron te gaan.