Verzamelde gedichten

[p. 284]

Ballade van den stervensdag

Mij is dan heden aangezegd,
Gezegende onder de mensen,
- Hebt gij er u bij neergelegd? -
En 'k zeide: Ja: ik heb geen wensen.
De dag is goed, het uur aan U.
Twee zomers nog en 't hart zal sterven.
De dood als tweejarige plant
Heb ik in mij als zaad van U,
Ontvangen uit de zelfde hand
Waar 'k alle bloei van mocht verwerven.

Het licht, waarin ze werd gezaaid
Is zekerheid dat in de velden
Des hemels niet meer wordt gemaaid
En de oogsten die ik van U telde
Op aarde, waren rijk van U.
Ik zal, gelijk een goede knecht
Oud, en in 's meesters dienst vergrijsd
Opschrijven alles wat gij zegt
Zonder om uitleg meer te vragen
En dankbaar voor mijn oude dagen.

Geef Gij alleen, dat ik eens weet,
Gezegende onder de mensen,
Waarom Ge mij zo zegenen deed.
Want Gij volbracht al mijne wensen
En ik, al was 'k een vlijtig knecht
Wist weinig van het goed of slecht,
Dan dat ik de appel van het kwaad
Brak, als uit Uwe hand gekregen
En zag van geen vrouw het gelaat
Zalig, dan zoekend naar Uw zegen...

[p. 285]

 

Nu wordt dit een ballade zonder prins,

 

Nu ik den prins heb in het hart gekregen

 

En voortaan vrede heb op al mijn wegen.

 

Maar geef hen die mij volgen enigszins

 

Hetzelfde, en wat Ge mij nog hebt verzwegen

 

En kroon de dichter eeuwig tot Uw prins.