Verzamelde gedichten

[p. 128]

Aan dr. Willem Royaards

Bij zijn beeltenis als Gijsbrecht van Aemstel

Als Gijsbrecht zelf die 't schild tot 't uiterst uur hanteert
En voerde 't zwaard voor God, tot Rafael het keerde,
En streed zijn harden strijd, totdat de strijd hem leerde,
Dat er geen strijden baat, waar God het anders keert,

Zo heeft hij 't klein geweld der kleinen gebraveerd,
En om het grote doel al 't andere veracht,
En in des levens gloed het leven niet geacht,
En slechts een licht gezien, waar vuur hem heeft verteerd,

Royaards, die Aemstels schild, versplinterd en verhouwen,
Zo hoog gehangen hebt, eer het uw hand ontviel,
Men zag in Nederland het licht dat er op viel
En in dat eigen licht blijft uwe naam behouen,
Een strijder stoer en stug, een sterk, weerbarstig man,
Gijsbrecht in vlees en bloed wees eeuwig Gijsbrecht dan.