Verzamelde gedichten

[p. 35]

3

Ga heen en slaap want morgen komt de dood.
Uw nachtwaak is welhaast ten eind gegaan
En in der sterren schemerende laan
Wacht zij die u reeds lang geleide bood.

En zie: wat bleef van den vermeenden nood,
Van al 't verlaten zijn: 't is haast gedaan
En gij kunt weder langzaam samen gaan
En spreken van wat de aarde u nog bood,

Na haar. Een weinig droefenis, bijna bemind
Om haar gelijkenis: de slapeloze nachten,
Die zachter werden van een zeker wachten
En tranen, maar die schreide ieder kind.

En bleef niet over u, te midden van uw vrezen:
Schaduwen, en een glans, en 't ruisen van haar wezen.