Verzamelde gedichten

[p. 34]

[Als de vlagen wind door de bladen]

Als de vlagen wind door de bladen
Gaat de dood in het wemelende leven.
De gezichten keren en beven
In de wilde en tedere schade.

Soms zwoel en soms zilt en beladen,
Soms om zegen en aflaat te geven,
Soms noodlottig en niet te weerstreven
Al naar het verkiest de genade.

En het eeuwige groeien ging door
Uit den oorsprong van aarde en wind,
En de bladeren buigen er voor
En de bomen breken verlaten,
Daar ben ik in de schaduw gelaten
En spelende als een kind.