Limburgsche legenden, sagen, sprookjes, en volksverhalen. Deel 1

Legende van Sint Hubertus.

Laat ons den lof verkonden

Yan onzen waren vriend,

En zingt met volle monden,

Hij heeft het wel verdiend.

Hubertus hoog verheven,

Was eertijds kapitein,⁽¹⁾

Versmaadde 't heidensch leven

(1) Volgens zijne geboorte, anno 656 te Limoges, uit ouders, beide van koninklijken bloede, Bertrand, hertog van Aquitanië, en Hugbernn, zuster der H. Oda, voortgesproten, was de H. Hubertus eerst graaf van het paleis bij koning Diederik III., vervolgens grootmeester aan het hof van zijnen neef, Pepijn van Herstal, hertog der Franken, te Jupille.

[p. 79]

 

Om Jezus' vriend te zijn.

 

In zijne jonge jaren

 

Kwam hij in Nederland,

 

Al om een maagd te paren

 

Vol kloekheid en verstand;

 

Hij trouwt met Floribina,

 

De dochter van een graaf;⁽¹⁾

 

Hoe draagt hij zijn fortuna?

 

Nu is hij Jezus' slaaf.

 

Hij had in zijn behagen

 

Te strijden voor het land,

 

En ook wel tot het jagen

 

Door Vlaandren en Brabant.

 

Hoe komt hem God te raken!

 

Als hij was op de jacht,

 

Moest hij het jagen staken

 

Werd op den weg gebracht.

 

Een hert komt hem te voren,⁽²⁾

 

Komt voor Hubertus staan,

 

Van 't kruisbeeld tusschen de horen

 

Ziet hem Heer Jezus aan.

 

Hij zegt, ‘wil u bekeeren,

 

Ga naar de stad Maastricht,

 

Lambertus zal u leeren

 

Den weg van 't eeuwig licht’.

 

Hubertus uitverkoren

 

Valt neder op den grond,

 

Laat geenen tijd verloren,

 

Als hij zag Jezus' wond.

 

Hij is met groot verlangen

 

Naar Maastricht toe gegaan,

 

Hij heeft den doop ontvangen

 

En Godes wil gedaan.

 

Hij doet dan penitentie

(1) Floribina of Floribana was de eenige dochter van graaf Dagobert van Lenven; zij stierf twee jaren na Hubertus' bekeering.

(2) Nabij het dorp La Neuve-ville-au-Bois op eenen goeden Vrijdag, volgens anderen op een dag in Augustus, om het middaguur.

[p. 80]

 

Den tijd van zeven jaar,⁽¹⁾

 

En stichtte vele menschen;

 

Maar korten tijd daarnaar

 

Moest hij naar Rome reizen⁽²⁾

 

Tot bij Zijn Heiligheid,

 

Die hem zeer kwam te prijzen

 

En heeft hem bisschop gewijd.⁽³⁾

 

Ziet hier Gods wonderwerken,

 

Hubertus wordt gekleed⁽⁴⁾

 

Als bisschop van de kerke.

 

Toen alles was gereed,

 

Heeft God een stool gezonden

 

Uit 's hemels hooge zaal,⁽⁵⁾

 

Bediend voor mensch en honden,

 

Bevrijdt ons altemaal.

 

Nu, jagers voor het leste,

 

Doet afstand van uw kwaad,

 

Ik raad u op het beste,

 

Aleer het is te laat:

 

Wilt u tot Jezus keeren

 

En doet boetvaardigheid,

 

Wilt van Hubertus leeren,

 

Dan zult gij zijn bevrijd,

M.

(1) Hubertus was to en 33 jaren.

(2) Op Goda bevel, hem door eenen engel bekend gemaakt.

(3) Hij kwam te Rome aan in denzelfden tijd, to en de H. Lambertus te Luik den marteldood onderging. D it voorval werd door eenen engel aan Paus Sergius I. bekend gemaakt. Tevens ver zocht de engel den Paus dat hij Hubertus tot bisschop zonde wijden en overhandigde te dien einde den elpenbeenen bisschopsstaf van den H. Lambertus, welke nog in de abdij van den H. Hubertus in de Ardennen bewaard wordt, aan den H, Vader.

(4) Met de plechtgewaden van den H. Lambertus, aangebracht door de engelen.

(5) De stola werd vermist. Nu brachten de engelen, namens Gods H. Moeder de thans nog bestaande wonderstola der Ardennen.
N B. Deze noten zijn getrokken uit: Histoire en abrégé de la vie de S t. Hubert, prince du sang de Frauce, duc d'Aquitaine, premier évêque et fondateur de Liége, apótre des Ardennes, par l'abbé Célestin de St. Hubert, Liége 1737, chez Ev. Kints.