Limburgsche legenden, sagen, sprookjes, en volksverhalen. Deel 1
(1875)–H. Welters–
AuteursrechtvrijNo. 1.Stemme: o Hemel, ik bespeur, enz. Den tydt niemant geheugt
Van veele hondert jaeren,Ga naar margenoot+
Dat dees capel gebouwt;
Doch schriftt van goet bewaeren,
Dat toont ons heel klaer
Veertig dry hondert jaer.
Wanneer den oorlogs-brant,
Wanneer die droeve tyden,Ga naar margenoot+
Walmeer ons vaderland
Die straf niet kost vermyden;
Dit huys, dat viel te grond
Vernielen was geen sond!
| |
[pagina 41]
| |
Dit rouwd' een vroome man,Ga naar margenoot+
Het dient tot ons memorie,
Jacobus Castro dan
Wiens faem by ons in glorie.
Die heeft dit huys herstelt
Glyk oude schriftt yermelt.
Weerom een nieuwe slag
Miserie en ruïnen,Ga naar margenoot+
Een nieuwe oorlogs-vlam
Doet dit huys schier verdwynen.
Godt straft en troost den mensch
Tot troost van onsen wensch.
o Moeder van Godts-Soon,
o Maget van Loretten,Ga naar margenoot+
Hier moet gy zyn vereert
Men komt een autaer zetten.
Hoe seer dit huys betreurt,
Godts eer wordt niet gescheurt.
o Wee, wat eeuw komt aen!Ga naar margenoot+
Een nieuwe eeuw vol suchten
Een eeuw van schrik en anxt,
Gansch Tienray! dat gaet vluchten;
Dit huys weinig geëert
Tot onderganck verkeert.
Wat wilt den oorlogs-brant,
Wat werckt den droeven tyde?
Daer Godt syn segen geeft
Komt droefheyt tot verblyde
Houdt U dus maer stil,
Verheugt U in Godts wil.
Het syn nu dertig jaer!Ga naar margenoot+
Een bisschop hoogh van deugde,
Joannes Antonius,
Permissie gaf: met vreugde.
Zedert dit huys vereert,
Godst lof alhier vermeert.
| |
[pagina 42]
| |
Wel aen, den dagh komt aen,Ga naar margenoot+
Die dees capel wilt eieren,
Sy moet getimmert syn
Men most hier feestdagh vieren.
Sa kinders wacker aen
Blyft hier niet stille staen,
Wel aen, o vroome zielGa naar margenoot+
Die hier komt droevig klagen,
Sucht, roept uw Engel aen
Tegens des vyandts-lagen
Dat gy door Godt bewaert
Dat Godt u eeuwig spaert.
Met een godtvruchtig hert,
Die dees capel wilt eeren
Die moet met goeden sin
Met aendacht hier inkeeren,
Dat hy verdient van Godt
Het eeuwigh hemels-lot.
Wel pelgrim van dees plaetsGa naar margenoot+
Die schrickt uw eygen wonden,
Sint-Peters-stoel heeft ons
Den aflaet toegezonden;
Quytschelding van uw straf,
Eer gy reyst naer het graf.
Och, och, bedroefde ziel
Komt gy van anxt te beven,
Beweent uw zonden hier,
Maria troost mag geven;
Weest niet disperaet,
Maar eert uw' toeverlaet.
Soo gy die felle doodt
Dan vreest om uwe zonden,
Uw eygen boos gemoet
Verschrickt om syne wonden,
Uw moeder hieV vereert
Godts straffe van U keert.
| |
[pagina 43]
| |
Sa klopt dan voor uw borst,
Roept aen uw lieve Moeder,
Met suchten en geween.
Dat Godt zy uw behoeder,
Die troost U geven sal
In dit droef traenen-dal.
Dit en de twee volgende liederen zijn opgesteld door Arnoldus Aerdts, pastor in Swolgen, geboren aldaar, benoemd tot Pastoor van Swolgen, 1781; den 7. Juni 1798 tot Landdeken van het Land van Kessel; † 24. December 1809. Voorheen kwamen ie Tienrai (Swolgen) de volgende processiën: Tienrai, Swolgen, Broekhuizenvorst, Broekhuizen, Lottum, Grubbenvorst, Horst, Blitterswijk, Geisteren, Wansum, Meerloo. In 1874 is deze aloude bedevaart door de zorgen van den zeer eerw. heer Pastoor Maessen, te Swolgen, wederom begonnen te herleven. | |
No. 2.Opgesteld ten tijde der veepest 1774. o Maria Maget soet,
Den troost in tegenspoedt,
Verstoor die droeve dampen
In sieckt en alle rampen,
Bewaer ons vaderlant
Bewaer ons vaderlant.
Koning David ons geleert
Dat Godt moet syn geëert,
Die veel den spys moet geven
Dat stomme beesten leven,
Tot menschen onderhoud
Tot menschen onderhoud.
Wat schulden heeft begaen,
Wat misdaet heeft gedaen,
Een schepsel sonder sonden,
Door peste wordt verslonden
Wie is't die dit verdient?
Ons schuld hiertoe verbindt.
| |
[pagina 44]
| |
Is dees straf dan om den mensch,
Ons troost zy onsen wensch
Dat Godt ons hert mag scheuren
Opdat het mag gebeuren
Dat haest de straff vergaet
Dat ons dees sterft’ verlaet.
Dus vallen wy te voet,
Voor U o Maget soet
En wilt van ons afkeeren,
De straffe van den Heere
Die voor uw Moeder knielt,
Ach Godt! die niet vernielt.
Tot eer van uwen naem
Tot lof van uwe faem
Komen wy ootmoedig klagen,
Bidt Godt, dat wy hem behagen,
En ons van straf bevreydt
In desen droeven tydt.
| |
No. 3.Opgesteld ten tijde van de Fransche revolutie. Stemme: Ich iool das leg und schliest. o Maria, Maget soet,
Den troost in tegenspoedt
Verstoor die oorlogs-dampen
In sieckt en alle rampen
Bewaer ons vaderlant.
Bewaer ons vaderlant.
o Kracht in ons gemoet,
Gij meest van al ons goet,
Maria, croon der menschen,
Gij hope van ons wenschen,
o Licht in ons verstant,
Gy vonck in onsen brant.
| |
[pagina 45]
| |
o Rust van onsen geest,
Gy ons gedachtig weest,
o Steunsel van ons krachten,
Gy slot van ons gedachten
o Snaere van ons vreugd,
Gy, blydschap van ons jeugd.
o Maria sterck schildt
Gy ons beschermen wilt
In sieckt en oorlogs-dampen,
In alle schrik en rampen,
In desen droeven tydt
Toont, dat gy ons' Moedef seyt.
Wij vallen U te voet,
Maria, Maget soet,
En, wilt van ons afkeeren
De straffe van den Heere
Die voor uw Moeder knielt
Ach Godt! die niet vernielt.
Tot eer van uwen naem,
Tot loff van uwe faem,
Komen wy ootmoedig vragen
Bidt Godt, dat wy Hem behagen,
En onse ziel bevreydt
In desen droeven tydt.
Medegedeeld door W. Hermans. |
|