t'Vermaeck der jeught

Liedt.

Voys: van Labercire.

EYlaes! mijn hert ende mijn sinnen
Zijn van binnen// heel ontstelt.
Van liefd’ en weet ick wat beginnen:
Want der minnen// brant my quelt.
Mijn vreughd’ die smelt// als sneeuw op’t velt,
t’Wort u vertelt// O reyn figure soet.
Ick arme helt// Venus ghewelt
Voor-waer dat melt// Wat pijn ick metter spoet,
Om u al lyden moet.

Want u schoonheyt seer hoogh verheven

Doet my leven// in verdriet.
Ghy staet in mijn herte gheschreven,
Dus begheven// wilt my niet:
V liefde siet// mijn hert doorschiet,
Hoort mijn bediet:// t’is my een pijne swaer.
Bystant my biet// of het gheschiet
Dat ick vergiet// om u mijn boet voorwaer:
Dus troost toch u dienaer.

Schoone figuyr moet ick u derven,

Ick moet swerven// achter lant.
Mach ick gheen troost van u verwerven,
Ick moet sterven// lief playsant:
Want Venus brant// lief triumphant
Neemt my t’verstant:// dus mijn lyden verlicht.
Schoon diamant// mijn hert valiant
Wert aengherant// doort lieffelijck ghesicht,
Dat uyt u ooghen vlicht.

Princesse schoon seer groot van machten,

Wilt versachten// mijn elendt,
Anders moet ick gheheel versmachten,
Druck verpachten.// Liefste jendt,
Mijn vreughd’ die went// en neemt een endt,
Dat ick absent// van u soo lang moet zijn.
Door liefde blendt// blief ick gheschendt,
Ick lijd tormendt// om u O liefste mijn,
Troost my eer ick verdwijn.