t'Vermaeck der jeught

Antwoort,

Op de selve wijse.

HOu, hou Daphne noch wat toeft:
Want beproeft
Heb ick nu ghenoech u herte.
Och sterft niet, maer noch een woort
Van my hoort,
Ick sal ghenesen u smerte.

Hier ben ick (O trouwe vrient)

Dien ghy dient,
En lieft soo seer boven maten,
Menet ghy dat ick u soud
Onghetroud
Altijt conen blyven laten.

Neen, neen Daphne hout voor wis,

Dat my is
Het vier niet minder ontsteken,
Als soet bitter minnen flam
My aenquam:
Schroomt u niet, het heeft ghebleken.

Daerom nemet nu van my,

En zijt vry
Seker, dat ick u verlaten
Sal, nummermeer: maer een vrouw
Zijn ghetrouw,
Wat oock ander menschen praten.

Hier op gheef ick u mijn hant,

En te pant
Mijn eer en Maeghdomme reyne,
Daer jonckvrouen dierbaer schat,
Acht het wat,
Die ick tot u brengh alleyne.

Comt dan nu dewijl ghy meucht,

Nemet vreucht,
Hout op van suchten en claghen,
Wy sullen van nu voortaen:
t’Samen gaen
Schaepkens weyden, ende jaghen.