t'Vermaeck der jeught

[p. 112]

Een ander.

Op de wyse: Aenhoor’t gheclach, O bloeyende Ieught.

ACh mijn vyandelijck vriendin!
Ach mijn vriend’lijck vyandin!
t’Is al om dy,
Al wat ick ly,
En om dijn min.

Had ick ghebooren noyt gheweest,

Of hadde my mijns levens gheest
Veraten, ach!
Doe’k u eerst sach,
t’Waer wel gheweest.

Want dijn hert-steelend’ oogh opslach

Brenght my so menighen droeven dach:
Want my mijn ziel
Doen eerst ontfiel,
Als ick u sach.

V twee glinsterend’ ooghs-kens vals

End’ u Albaster witten hals.
V handen snee
Wit, laeden mee
Liefd’ op mijn hals.

V musijckaelsche soete sanck,

Verwint der voghelen gheclanck.
V borstjes rondt,
V rooder mondt
Doen my bedwanck.

Door u fier maeghdelijck ghelaet,

Ghy Pallas verre te boven gaet.
Als t’wijngaert ranck,
(Seer croeuz en lanck)
V gheel haar staet.

V cuskens zijn als Nectar soet,

Waer door mijn liefde wert ghevoet.
V middel smal:
Voort de rest al,
Quelt mijn ghemoet.

Prince.

Princes mijn tranen clemment hert,

So dat ick nu bedwonghen werdt,
Teghens mijn wil
Te zwyhen stil,
Al val’t my hardt.

Lank-moedich in als.