t'Vermaeck der jeught
(1612)–Boudewijn Jansen Wellens– Auteursrechtvrij
[pagina 106]
| |
Op de wijse: Venus, du, en dijn kindt.LVstich lach eens mijn gheest
Slapen in een Vooreest,
By een claere Fonteyne
Daer ick my vant alleyne:
Nochtans mijn hert ghestadich
Was met droomen beladich.
Eens ick met ooghen claer
Aensach, een vrouwe daer,
Noyt schoonder ick besiefde,
Dus gun ick haer mijn liefde.
Och mocht ick by haer rake!
Dat ick met haer een sprake,
Ick bad de Goden reen
In mijnen droom niet een,
En sprack tot Venus coene,
Wilt u tot mijn-waerts spoene,
Dat ick mijn liefde gloedich
Haer mach ondecken spoedich.
Niet ick vercryghen mocht,
Dus my t’hert scheuren docht:
Want ick was heel bevanghen,
Door haer blosende wanghen,
En haer Ooghjes van veere
Die Phoebi strael passeere.
Venus noch Iuno schoon
Dacht ick ten selven thoon,
Dat haer mochte ghelijcken,
Waer door ick moest beswijcken:
Want sy was seer manierich,
Als Pallas haer bestierich.
Ooghjes als Cristalijn:
Lipkens als een Robijn,
Hadde dees schoon kersouwe,
Boven eenich Ionckvrouwe:
Met blosend wangskens reyne,
En een mondeken cleyne.
Lustich was sy van tael:
Boven de Nachtegael
Zoud’ ick haer sanghjes prijse,
Met hare soete wijse,
Als ick haer hoorde singhen,
En alle vreucht voorbringhen.
Vol alder eerbaerheyt
| |
[pagina 107]
| |
Was sy, int claer gheseyt.
Van leden noyt soo schoone
Sach ick in s’Hemels Troone:
Want sy verexcedeerde
Diana hoogh van weerde.
Van gheslacht was sy eel,
Soo ick wel merckte heel,
Aen haer schoone manieren,
Die haer ginghen vercieren:
Dies ick, als d’onfaliande
Te meer in liefde brande.
Reyn lief O perle jent,
Riep ick tot haer present,
En wilt soo niet versmaden,
My, die ben heel beladen,
Door u lieflijck ghesichte,
En door Cupid’nis schichte.
Troost, gheensins ick vercreegh:
Want sy ginck haren weegh.
Dus ick haestlijck ontwaeckte,
Want nae troost mijn hert haeckte:
Maer sy quam noyt voor ooghen,
t’Welck ick moeste ghedooghen
Schoon-lief Princesse reen,
Riep ick met groot gheween,
Wilt u tot mijnwaerts spoeden,
En my van druck behoeden:
Maer sy was my ontfloghen:
Den droom had my bedroghen.
|
|