t'Vermaeck der jeught

[p. 101]

Clach-Liedt.

Op de voys: In een prieel vol ruyckende Roosen, ect.

GHeheel vergaen zijn al mijn genuchten,
t’Herte leyt in duchte,
En druckelijck beswaer:
Want die ic min, gaet van my wech vluchten
Dies ick met versuchten
Singh dees droewighe maar!
O Cupido thoont u cracht toch aen haer,
Door u Godtheydt manierich,
En uwen pijl recht-stierich,
Op dat sy my oock vierich
Bemindt, uyt liefd’ eerbaer.

Als Arethus’ gaet sy my verachten,

Die ins’waters grachten
Van Alpheo werdt gesien:
Maer sy en wou zijn comst’ niet verwachten,
Dies hy met droeve clachten
Riep, O! waer wilt ghy vlien?
Maer sy gheheel verachtende dien
Stem, maeckten haer aen’t loopen,
Dies moest hy druck becoopen:
Dus blief ick oock benoopen,
Mach my gheen Troost gheschien.

Als Hercules door t’fenijn seer gloedich

t’Inghewandt soo bloedich:
Soo lijd’ ick oock ghequel.
Want door liefd’ heet, ist lichaem verwoedich,
Iae gheheel mismoedich,
Door die pijne seer fel.
Och! wou de liefst’ toch nu eens comen snel,
Mijn groote pijn aenschouwen,
En mijn swaerlick benouwen,
Ick hoop het soud’ haer rouwen,
Dat sy my is rebel.

Hoop blieft my by: troost is my ontweken.

By Tant’lus gheleken,
Mach ick wel wesen siet,
Die seer diep light in des waters beken,

[p. 102]

 

Met groot doorst ontsteken,

 

En hy can drincken yet.

 

Alsoo ligh ick oock inder minnen vliet,

 

En hake met begeeren

 

Nae mijn liefste vol eeren,

 

Maer mijn druck moet vermeren:

 

Ick can verwerven niet.

 

 

 

Och! mocht ic als Leander den vromen,

 

(By mijn liefste comen)

 

Diemen sach swemmen, naer

 

Hero zijn lief, seer schoon uytghenomen,

 

Ick zou sonder schroomen

 

My stellen in’t ghevaer.

 

k’Sou vresen niet Neptuni straf misbaer:

 

Noch oock Eoli winden,

 

Die my mochten verslinden:

 

Maer dencken ick sal vinden

 

Mijns levens ruste daer.

 

 

 

Gheen pijn soo swaer, die my zou mishagen,

 

Iae, mijn leven waghen

 

Soud’ick, voor haer persoon,

 

Als Perseus, die t’monster heeft verslagen,

 

En creegh nae zijn behaghen,

 

Andromedam de Croon.

 

Och! mocht ick soo dees eerbaer Maget schoon,

 

Wt eenich druck bevryden,

 

Ick zou voor haer vroom strijden,

 

En dencken met verblyden

 

Sal ick cryghen mijn loon.

 

 

 

Oorlof neem ic met druck’lick orboren!

 

Want mijn uyt-vercoren

 

En acht mijn claghen niet,

 

Dies’k arbeyd als Sisyphus verloren,

 

Moet naer droefheyt sporen:

 

Want blijdtschap van my vliet.

 

Comt Lubitin’ u bleke handt my biedt,

 

En helpt my uyt verstranghen,

 

Der ick in ligh ghevanghen:

 

Want hem mach wel verlanghen

 

Nae u, die’t hier verdriedt.

Verkiest het Beste.