t'Vermaeck der jeught(1612)–Boudewijn Jansen Wellens– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 92] [p. 92] Sonnet. Ay droeve suchten, die staegh uyt mijn lippen vloeyen! En wilt niet swerven langh, in d’ydel breede lucht, Maer gaet tot mijn vriendin, laet horen haer t’gerucht Van mijn bedroefde ziel, schier doot door t’vierich gloeyen, Op hoope oft sy vvou, haer eens te my-waerts spoeyen, En drieven door haer glans, mijn lijden inde vlucht, Soo zoud’ verdreven zijn, mijn droef-peynsich geducht, En mijn verdvvenen vreugt, zoud’ vveer int herte groeyen. Die my dus suchten doet, ick meer, als my bemin: Hoe straf dat sy valt, ick noem haer mijn vriendin. Och mocht ick na veel pijn! haer jonste noch vervverven. Mocht ick na veel ghebe’en, vercryghen noch ghenaed’ k’Soud’ omhelsen met lust, dit quaed, dit soete quaed, Dat my op eenen dach vvel duysent mael doet sterven. Verkiest het Beste. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij