t'Vermaeck der jeught

t’Samen-sangh.

Op de wijse: Schoon jonc heerken. hues en trouvve.

SChoon jonckvrou, wiens eerbaer zeden,
Hebben ons soo seer bekoort,
Dat elck luystert naer u reden
Die ghy brenght met wijsheyt voort,
V ooghjes treken t’ghemoet,
Soo den seyl-steen t’yser doet.
Ghy behaegt// man en maeght
Door u deughden,
Elck tot u goe jonste draeght.

V goe manieren verstandich,

En u schoonhheyt welghedaen
Maken menich watertandich,
En ghy blieft vast selven gaen
Vruchteloos slijten u tijt,
Dies ghy recht ondienstich zijt
Als Leegh-lant// t’welck playsant
Zoude draghen
Vruchten, waer het maer gheplant.

Dochter.

Ionghelinck vol schamper heden,

[p. 90]

 

Ghy prijst my doch al te seer,

 

Ick heb mijn ghesonde leden:

 

Boven gout bemin ick eer.

 

Ick danck Godt voor zijn weldaet,

 

En houd’ my in desen staet,

 

Want men mach// al den dach

 

Niet ontrouwen.

 

Daerom neem ick goet verdrach.

 

 

 

Siet de roosen inde hooven

 

Schoonder ende langher staen

 

Op haer struycken, als van booven

 

Sy den dauw, en son ontfaen,

 

Dan den ghenen diemen pluckt,

 

Die haest zijn verongheluckt:

 

Want haer blaen// haest vergaen,

 

En verwelcken,

 

Reuck en fleur is haest ghedaen.

 

 

 

Iong-man.

 

Neen jonckvrou, de rooskens schoone

 

Op haer strucken uyt ghestreckt,

 

Wijt en breet elck een ten thoone,

 

Op haer schoonheyt wel perfeckt,

 

Laeten oock haest hanghen t’hooft,

 

Want de Zon haer fleur berooft:

 

Of de wint// die verslint

 

Al haer bladen,

 

Datmen nauwlijcx een en vint.

 

 

 

d’Hovenier siet gheeren bloeyen

 

Zijne bloemkens inden hof:

 

Maer veel liever vruchten groeyen,

 

Wanneer t’bloeysel al is of,

 

t’Welck nochtans t’ghesicht vermaeckt,

 

En wiens reuck het herte raeckt:

 

Maer beducht// om de vrucht

 

Profitabel,

 

Neemt daer in meer zijn ghenucht.

 

 

 

Dochter.

 

Vroom jonc-heer u cortocien,

 

Met ghelijckenissen loos

 

Zijn verstaen, maer niet bedyen:

 

Want het fondament is broos.

 

Vryicheyt ick seer bemin.

 

Alleen ick gherust my vin.

 

Los, en vry// leef ick bly

 

Onbegreepen,

 

Nae mijn eyghen fantacy.

 

 

 

Men seyt nu tot ons Matresse.

 

Elck een noemt hem Serviteur:

 

Maer seer haest verdraeyt dees lesse,

 

Als des bruylofts feest is deur,

 

Dan Matres haer dienaer dient.

 

Serviteur hem haer meester mient.

 

Want den mondt// spreekt wel rondt

[p. 91]

 

Schoone woorden,

 

Maer gheveynst ist herten gront.

 

 

 

Iong-man.

 

Men siet oock wel schoon vriendinne

 

Menich vrouwe meester zijn,

 

Die uyt vrees en niet uyt minne,

 

Haer goe man moet dienen fijn:

 

Maer t’is best daer met accoort

 

Ider heeft dat hem behoort,

 

Inden echt// moet oprecht

 

Liefde wesen,

 

Met ghetrouwicheyt ghehecht.

 

 

 

Dus Ionc-vrouw laet u beweghen,

 

Tot des houw’lijcx eerbaer vreucht,

 

Daer meer troost is in gheleghen,

 

Dan in dees eensame jeught,

 

Een pertuer kiest naer u sin,

 

Al heeft hy wat goets te min,

 

Zijn ghemoet// wort eerst vroet,

 

Leert hem kennen,

 

Eer ghy liefdens teecken doet.

 

 

 

Dochter.

 

Ionghelinck u diviceren

 

Schijnt te hebben wat ghelijck.

 

Ghy zout my by nae bekeren,

 

Met welsprekende pracktijck:

 

Ick wil geren zijn gheleert,

 

Alst met reden accoordeert,

 

Want niemant// hoe constant

 

Hy mach wesen,

 

Heeft zijn sinnen inde hant.

 

 

 

Men seyt datter comt een uyrken,

 

Dat Weygher-niet is ghenaemt:

 

Als een lieffelijck pertuyrken

 

Met het jaewoort zijn versaemt,

 

In Godts hant beveel ick my,

 

Die gheef, dat my Salich zy:

 

Dus alleen// of met een

 

Nae zijn wille

 

Stel ick my gherust te vreen.

 

 

Ist dat ghy mint// vveest niet verblint
Soud’ ick u raden:

Maer mint, en siet// soo salt u niet,
Of vveynich schaden.