t'Vermaeck der jeught

Een Dochters Liedt.

Op de wyse: Vant, Quijns Perlement.

WEet ghy Maeghden arm en rijck
Hoe dat ich ben verlieft,
Op een Iongh-man mijns ghelijck
Die my bemindt on-dieft:
t’Is zijn hert// groote smert,
Dat hy van my scheyen// moet:
t’Is gheen vreught// voor mijn Ieucht,
Want wy zijn van beyen// soet.
Siet wie ginder// staet,
Ist mijn minnaer?// jaet.
Siet toch wat hy doet.

Als ick aenschou dese quant,

Die schoon van Leeden// bloeydt:
Als ick aenmerck zijn verstandt,
Dat rijck van reeden// vloeydt:
Denckt wat lust// en wat rust
Dattet in mijn sinnen baerdt,
Elck bevalt// zijn ghestaldt,
Is hy niet te minnen// waerdt?
Zijn eerwaerdicheyt,
En goedt-aerdicheyt,
Die is seer vermaerdt.

[p. 34]

 

Siet dat Graeslijck wesen// an,

 

Dat seer van schoonheyt blinckt,

 

Hoordt den wtghelesen// man

 

Hoe helder dat hy singht:

 

Hoordt hoe eel// dat zijn keel

 

Alle voyssen queele// can,

 

Siet den lanst, hoe hy danst,

 

Hoordt hoe dat hy speele can.

 

Let op d’eelicheyt,

 

En de weelicheyt,

 

Die-men daer siet an.

 

 

 

Och! zijn sinnen ende mijn

 

Comen wel over een:

 

Maer ick thoon met mijn aenschijn

 

Of ick niet waer te vreen.

 

Mijn begeer// ick onbeer,

 

Door het weygrich veynsen// siet,

 

Of dees heldt// my schoon queldt,

 

Hy weet mijn ghepeynsen// niet,

 

Die k’wil decken// schu:

 

Maer t’sal stercken// nu

 

Tot mijn selfs verdriet.

 

 

 

Zijn recht Princelijck ghemoet

 

Veel meer van deuchden houdt,

 

Dan van al het eertsche goet,

 

Hy kiest de deucht voor t’gout,

 

En zijn Gheest// mint en vreest

 

My, wt reynder minnen// weer,

 

Zijn hert toch// maeck ick noch,

 

Van mijn hert en sinnen// heer:

 

Wilt ghebieden// maer

 

t’Sal gheschieden// claer,

 

Mijn Lief, roem, en eer.