t'Vermaeck der jeught

Mey-Liedt.

Op de selve wijse:

WIe zoud’ bedwingen// de lust van singen,
Insonderlinghen// nu t’groen cruyt,
En alle dinghen// uyt d’aerde dringhen
Bloemkens voortbringhen// in s’ Meys virtuyt.

De domme dieren// van vreuchde gieren.

In ons quartieren// Hoortmen t’gheluyt,
Op veel manieren:// sy tierelieren,
En t’Hof vercieren// in s’Meys virtuyt.

Ionck mans u kelen// laet lieflick quelen,

Op Herp, en Felen// Oft ander fluyt.
Wilt voor u spelen// Een soentjen stelen,
Sy sal’t wel helen// in s’Meys virtuyt.

Toch int beluycken// gheen quaet te suycken:

Maer eer ghebruycken// dat lof beduyt,
En van de struycken// geen rooskens pluycken,
Dan die wel ruycken// In s’Meys virtuyt.

[p. 24]

 

Of al u daghen// sult ghy’t beclaghen

 

Voor vriend en maghen// wesen vermuyt:

 

Haer wilt raet vraghen// eer ghy’t gaet waghen,

 

Soo sal’t wel slaghen// in s’Meys virtuyt.

Hoop faelgeert.