t'Vermaeck der jeught

[p. 7]

Ter Eeren B. I. Wellens, op’t uytgheven, Van T’Vermaeck Der Ievght.

Sonnet.

NV voel ick datmen vvel can rechte liefde draghen.

Tot die de oogh en sach, of d’oor en hoorde oyt:

VVant ick heb u mijn vrient, ghesien, ghesproken noyt,

Nochtans bemin ick u, met hert-liefdich behaghen.

Soo ymandt vvilde my, hier af de oorsaeck vraghen:

Die is, om dat de Faem u lof soo heerlick stroyt,

En dat u Ieughdigh hooft, soo cierlick vvort vermoyt,

Met een schoon Lauwer-Croon, die ghy vveert zijt te draghen.

Ghy die nu brenght int licht, het recht Vermaeck der Ieught.

Ghy die doet dat de Ieught, in deught mach zijn verheught,

Behoortm’ u niet Well ^cens hier voor te dancken seere.

Ghy die om ghelts ghevvin, dit vverck niet ginckt bestaen:

Maer uyt reyn lust tot Const, hebt ghy d’arbeyt ghedaen.

Nae recht, behoortmen u te gheven dobbeld’ eere.

D.S.V.E. Mint, en siet.