Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Synode]

SYNODE, z.n., vr.; der, of van de synode, meerv.

[p. 779]

synoden. Een bijzonder slag van kerkelijke vergaderingen: De Walsche synode. Somwijlen ook onzijdig: het synode van Dordregt. Vond. Naer den zin van een gemeen synode. Hooft.

Synode, fr. ook synode, eng. synod, ital. sinode, lat. synodus, is ontleend van het gr. συνοδος, eene bijeenkomst.