Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Surkel]

SURKEL, z.n., vr., der, of van de surkel; zonder meerv. Bij Kil. ook suerckel, zuring, een bekend plantgewas: schaepssurkele, schaepe zuerick, Hollandis veldsurkele. v. Hass. Het stamwoord is zuur.