Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Sturen]

STUREN, bedr. w., gelijkvl. Ik stuurde, heb gestuurd. Iets in eene bepaalde rigting voorwaarts doen gaan: stuur hem naar mij toe, of stuur hem mij. Ik heb u dat reeds gestuurd, of toegestuurd. Zij stuurde haar om eene boodschap. Hij stuurt zijnen wagen door middel van den krommen dissel met den voet. Gelijk de zon om hoogh haer loop kan stuuren. Vond. Bijzonderlijk, van een schip gesproken: stuur het schip regt op de haven aan. Stier den steven naer dat baken. Vond. Onzijdiglijk, met het bestuur van een schip bezig zijn: hij zat aan het roer, om te sturen. Stuur van den wal af! Van hier stuur. Zamenstell.: stuur-

[p. 769]

boom, stuurboord, stuurlieden, stuurman, enz. Stuurplegt, stuurstoel, stuurstok, enz. Aansturen, achtersturen, afsturen, iets ergens van af doen gaan, en iets doen afzeggen, besturen, binnensturen, doorsturen, insturen, medesturen, nasturen, opsturen, oversturen, toesturen, uitsturen, wegsturen, enz.

Sturen, anders ook stieren, Kil. stueren, stuijren, vries. stjoeren, hoogd. steuern, eng. steer, schijnt zijne beteekenis aan zijnen klank verschuldigd.