Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Strijdigheid]

STRIJDIGHEID, z.n., vr., der, of van de strijdigheid; meerv. strijdigheden. Oneenigheid, onderlinge tegenspraak: ik vind geene geringe strijdigheid daarin. Zamenstell.: schijnstrijdigheid.