Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Strengheid]

STRENGHEID, z.n., vr., der, of van de trengheid; meerv. strengheden. Naauwgezetheid: de strengheid zijner leefwijze hield hem gezond. Hardheid: de streng-

[p. 744]

heid der straf schrikt anderen af. Ik herinner mij de strengheid van dien winter. Onverbiddelijkheid: hij regeerde met de uiterste strengheid. Anders, gestrengheid, Kil. strenghigheijd, oulings ook strangigheit: altijts genegen weesende meer tot onfarmhertigheit, dan tot strangigheit. v. Hass.