Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Stopper]

STOPPER, z.n., m., des stoppers, of van den stopper; meerv. stoppers. Verkleinw. stoppertje. Eigenlijk, iemand, die stopt. In het gebruik, een werktuig, om de half verbrande lading van eene tabakspijp aan te stoppen, een tabakstopper, of pijpenstopper: verstrooi-

[p. 725]

jing van gedachten deed Newton eens den vinger van eene dame in plaats van eenen stopper in zijne pijp steken.