Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Sterfput]

STERFPUT, z.n., m., vandensterfput; meerv. sterfputten. Verkleinw. sterfputje. Van sterven en put. Bij Kil. een put, waarin het water verloren gaat, uit-

[p. 683]

droogt, en als het ware sterst: regenbacken, backovens, sterfputten, v. Hass.