Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Stekelig]

STEKELIG, bijv. n. en bijw., stekeliger, stekeligst. Vol stekels, daarmede bezet: gij weet, hoe stekelig de takken der rozenboomen zijn. Overdragtelijk, hetzelfde,

[p. 667]

als stekelachtig: het is een stekelig mensch. In dezen zin kan stekelig ook als een bijwoord gebezigd worden: hij heeft mij zeer stekelig geantwoord. Dit woord, en het z.n. stekeligheid stammen af van stekel en steken.