Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Stadhouderlijk]

STADHOUDERLIJK, bijv. n., zonder trappen van

[p. 627]

vergrooting. Van den stadhouder, of van de stadhouders: de stadhouderlijke regering. Den stadhouder voegende: dat was niet stadhouderlijk. Stadhoudersgezind: de stadhouderlijke partij dreef eindelijk boven. Zamenstell.: Erfstadhouderlijk. Zie stadhouder.