Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Spraakzaam]

SPRAAKZAAM, bijv. n. en bijw., spraakzamer, spraakzaamst. Van spraak en zaam. Zie zaam. Vol-

[p. 591]

gens Kil. oulings ook spreckbaerigh. Genegen, om met anderen over voorkomende zaken te spreken: hij is altijd even spraakzaam en handelbaar. Van hier spraakzaamheid.