Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Spraakvermogen]

SPRAAKVERMOGEN, z.n., o., des spraakvermogens, of van het spraakvermogen; zonder meerv. Van spraak en vermogen. Het vermogen, om te spreken: geen dier bezit zulk een spraakvermogen als den mensch eigen is.