Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Spotter]

SPOTTER, z.n., m., des spotters, of van den spotter; meerv. spotters. Al wie spot, boert: het is een regte spotter. Bijzonderlijk, al wie met heilige dingen boert, en dezelve met schimp en smaad behandelt: de

[p. 588]

spotter soeckt wijsheijt, ende daer en is geene. Bijbelv. Voorts bestempelt men de zoogenoemde spotmeeuwen ook wel eens met den naam van spotters. Van spotten.