Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Sponturf]

SPONTURF, z.n., vr., der, of van de sponturf; meerv. sponturven. Van turf en spon, dat hier evenveel als spaan schijnt aan te duiden. Turf, die in kleine brokken afgedeeld is: brandt gij steeds sponturf?