Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Spijker]

SPIJKER, z.n., m., des spijkers, of van den spijker; meerv. spijkers. Verkleinw. spijkertje. Eene schuur, een pakhuis: Jan Willemz Wijngaerts spijker, Gaert

[p. 568]

Dirkz en Harman Harmans spijker. Wagenaar. Zamenstell.: korenspijker, zoutspijker, enz.

Spijker, Kil. spijcker, hoogd. speicher, Ottfrid. spihir, Notk. spichar, is van eenen onzekeren oorsprong.