Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Spieden]

SPIEDEN, bedr. w., gelijkvl. Ik spiedde, heb gespied. Ook wel eens spien. Thans niet gebruikelijk, dan in de zamenstell.: bespieden, verspieden; maar bij Kil. hetzelfde, als deze woorden. In het opperd. spee, spechen, spegen, speigen, spieken, pool. spiegowac, hoogd. spähen, oudd. spehen, neders. speen, zweed. speja, eng. spij, espij, wallis. ijspio, middeleeuw. lat. expiare, sp. espiar, ital. spiare, lat. specere en spicere. Het beteekent eigenlijk zien, en is verwant aan het

[p. 564]

zweed. spâ, deen. spaa, schot. spaij; voor vooruit zien, voorspellen, aan het zweed. spak, Kero spahe, scherpzigtig, wijs; aan spahii, spahida, en spehi bij Isidor. wijsheid; en aan spiegel, lat. speculum, dat even als spie van hier kan worden afgeleid. Zie spiegel. Het schytische animaspu, unoculus, bewijst de oudheid van dit woord.