Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Spadel]

SPADEL, z.n., m., des spadels, of van den spadel; meerv. spadels. Verkleinw. spadeltje. Bij Kil. spa-

[p. 542]

delken, spatelken, spaijken. Eene kleine spade, waarvan zich zalfmengers, wondheelers, enz. bedienen: roer de zalf met den spadel.

Spadel, hoogd. spatel, eng. spattle, fr. espatule, sp. espatula, ital. spatola, lat. spatula, pool. szpatela, boh. sspachtle, komt van spade.