Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Spaath]

SPAATH, z.n., m., des spaaths, of van den spaath; meerv. spathen, dat nopens verschillende soorten gebezigd wordt. Een bijzonder slag van steenen, dat in kalkspathen, veldspathen, en vloeispathen, onderscheiden wordt. De kalkspathen smaldeelt men wederom in

[p. 541]

spiegelspaath, dubbelspaath, bladerspaath, enz. Van hier spaathachtig, spathig, enz. enz.