Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Snebbig]

SNEBBIG, snibbig, bijv. n. en bijw., snebbiger, snebbigst. Eigenlijk, van eene sneb voorzien. In het ge-

[p. 514]

bruik, wel gebekt, wel ter taal, vaardig en vinnig in het spreken: zij schijnt mij vrij snebbig. Zij voegde mij dat heel snebbig toe. Van hier snebbigheid.