Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Snaauw]

SNAAUW, z.n., vr., der, of van de snaauw; meerv. snaauwen. Verkleinw. snaauwtje. Zeker vaartuig. Bij Kil. snebbe, snebschuijte, hoogd. schnaue, neders. snau; dus genoemd naar den spitsen voorsteven; en dus verwant aan snab, snavel en sneb.