Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Sluiper]

SLUIPER, z.n., m., des sluipers, of van den sluiper; meerv. sluipers. Verkleinw. sluipertje. Kil. een sluiphol. Voorts, een spijker met eenen kleinen kop; en al wie sluipt; en eene wegsluiping: hij maakt eenen sluiper. Van sluipen.