Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Slopkous]

SLOPKOUS, z.n., vr., der, of van de slopkous; meerv. slopkousen. Van kous en slop, slob, of slobbe. Eene kous, die, over eene andere aangetrokken, voor dezelve tot eene slobbe dient: dragen de soldaten geene slopkousen meer? Zie slobbe.