Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Slop]

SLOP, z.n., o., des slops, of van het slop; meerv. sloppen. Verkleinw. slopje. Kil. sloepe en slope. Een sluiphol: terwijl wij vast door slop en holen en nare grotten henen gaan. Focquenbr. Voorts, een naauw steegje: ga voorbij dat slop. Eene opening in

[p. 483]

de zolderingen der boerenwoningen, waardoor men hooi, koren, enz. daarop brengt. Van sluipen.