Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Slekhoren]

SLEKHOREN, z.n., m., des slekhorens, of van den slekhoren; meerv. slekhorens. Verkleinw. slekhoren-

[p. 465]

tje. Van slek en horen. Anders ook slakhoren, of slakhoorn. Een zeer uitgebreid geslacht van horenschelpen, die door slekken bewoond worden: tweesnijdende, gekielde, getorende, eivormige, genavelde, gebandeerde slekhorens.