Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schuiftrompet]

SCHUIFTROMPET, z.n., vr., der, of van de schuiftrompet; meerv. schuiftrompetten. Van schuiven en trompet. Eene trompet, welke men, terwijl men daarop blaast, uit en in schuift: harp en snaar en schuiftrompetten. Vond.