Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schreijer]

SCHREIJER, z.n., m., des schreijers, of van den schreijer; meerv. schreijers. Iemand die schreit: wie is die schreijer daar? Van hier schreijerig. Zamen-

[p. 385]

stell.: schreijershoek en schreijerstoren, beide te Amsterdam welbekend.