Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schrammen]

SCHRAMMEN, bedr. w., gelijkvl. Ik schramde, heb geschramd. Iemand, of iets, aan deszelfs oppervlakte derwijze kwetsen, dat er daarop eene schram ontsta: schram de tafel toch niet! Ik heb mijzelven deerlijk geschramd. Van schram.