Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schijndeugd]

SCHIJNDEUGD, z.n., vr., der, of van de schijndeugd; meerv. schijndeugden. Van schijn, schijnen, en deugd. Eene gesteldheid, of handeling, welke den schijn van deugd heeft, maar het niet is.