Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Rot]

ROT, bijv., n. en bijw., rotter, rotst. Tot bederf overgegaan: die appel is rot. Deze is nog rotter. Als een zelfstandig woord, bederf: daar is rot aan dien appel. Gij moet het rot uit die peren snijden. Spreekw.: hij is

[p. 247]

niet rot, op alles wel gevat. Die zijn lijf bewaart, bewaart geene rotte appelen, geen niets waardig goed. Vroeg rijp, vroeg rot, spreekw. Van hier rotachtig, rotachtigheid, rotheid, rotten, enz - rottig, rogtigheid. Zamenstell.: rotneus, rotzak, enz.