Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Rosmolen]

ROSMOLEN, z.n., m., des rosmolens, of van den rosmolen; meerv. rosmolens. Van ros en molen. Een molen, die door een paard omgedreven wordt: het wordt in geene water- noch wind- maar enkel in rosmolens gemalen. Voorts ook een handmolen: de Romeinen straf-

[p. 246]

ten hunne slaven met het werk van den rosmolen. Spreekw.: hij loopt in den rosmolen, hij is aan het malen, hij is half gek.