[Roffel]
ROFFEL, z.n., vr., der, of van de roffel; meerv. roffels. Verkleinw. roffeltje. Een gestadig gerommel, 't welk men met eene trom verwekt: men sloeg eene roffel. Voorts, de kastijding van eenen soldaat, die onder het gezegde gerommel door de spitsroeden loopt: hij kreeg eene duchtige roffel. Hoe vele roffels heeft hij al gehad? En eene babbelaarster, die door haar geklap, het gerommel van eene trom nabootst: dat is eene regte roffel.
Auteursrechtvrij