Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Rijst]

RIJST, z.n., vr, der, of van de rijst, zonder meerv. Een zeer wit, half doorschijnend en voedzaam slag van koren, dat in warme landen veel gebouwd wordt: men eet in Oostindie gekookte rijst in plaats van brood. Er wordt Arak van rijst gestookt. De plant, welke dat koren voordbrengt: de rijst bemint eenen lagen en vochtigen grond. De velden zijn er wijd en zijd met rijst bedekt. Zamenstell.: rijstakker, rijstebrood, rijstebrij,

[p. 209]

mengsel, van rijst en melk, in Vriesland rijstegort, of rijstepotmerg, - rijstemeel, rijstkoekjes, rijstland, rijstoogst, rijststroo, rijsttaart, ook rijstetaart, rijstveld, rijstvogel, rijstwater, enz.

Rijst, vries., neders. ries, Kil. rijs, hoogd. reiss, boh. reijze, eng. rice, fr. ris, ital. riso, sp. arroz, lat. orijza, gr. ὀρυζα, arab. aruz, malab. arizi, heeft eenen Oosterschen oorsprong.