Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Rif]

RIF, z.n., o, des rifs, of van het rif; meerv. riffen. Een geraamte: het vleesch is gansch en al van het rif afgeteerd. Laet mijn onbegraven rif geen aerde gebrek hebben. Vond. Van hier middelrif, een vel midden in het rif. Zie middelrif.