Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Regelen]

REGELEN, bedr. w., gelijkvl. Ik regelde, heb geregeld. Naar eenigen regel schikken: gij zult u daarnaar regelen. Uw bevel regelt mijnen gang. Een verbond, dat woestheid regelt. Vond. In orde brengen: regelt uwe zaken toch. Van hier regeling, geregeld,

[p. 168]

ongeregeld, bijv. n. en bijw., ongeregeldheid, enz. Het stamwoord is regel.